Dezelfde of verschillende beoordelingskaders?
Stéphanie Heijtlager schreef het volgende:
“Het lijkt voor de hand te liggen: verschillende beoordelingskaders voor de verzekeringsarts en de bedrijfsarts.”
Het woord beoordelingskader is verwarrend.
Een oordeel over geschiktheid eigen werk, re-integratie en claim gebeurt vanuit verschillend perspectief, maar op basis van dezelfde gegevens en met gebruik van vergelijkbare of dezelfde kennis en hulpmiddelen. Om competentiediscussies te voorkomen lijken de beoordelingskaders en hulpmiddelen meer en meer uit elkaar te drijven. Dat leidt mijns inziens niet tot een vloeiende multidisciplinaire begeleiding en beoordeling van een werknemer maar tot verkokering en bureaucratie. Neem het vaststellen van de belastbaarheid. Het UWV gebruikt de Functionele Mogelijkheden Lijst, en oordeelt niet alleen over de claim, maar ook over de re-integratie, zowel voor als na de WIA-poort. Er komen steeds meer varianten, echter altijd afgeleid van de Functionele Mogelijkheden Lijst. De lijst is, gewenst of niet, het middelpunt van de communicatie tussen heel veel professionals.
Wat de CRvB oordeelde is niet nieuw: verschillende taken, dan ook verschillende oordelen. Ik had een déjà vu bij dit onderwerp dat ongemerkt steeds voorbij komt, niet alleen bij de artsen.
Op 8 december 2000 werd dit al vastgelegd in UWV beleidsregels beoordelingskader poortwachter, UWV beleidsregels beoordelingskader poortwachter, Snelzoekversie - Maok
Hierin lees ik:
7.3. Gebruik professionele standaarden en verzekeringsgeneeskundige protocollen
Standaarden werkwijzers
Het hanteren van professionele standaarden, richtlijnen en dergelijke (STECR, NVAB) behoort tot de professionaliteit van bedrijfsartsen en verzekeringsartsen.
Protocollen verzekeringsartsen
Met de inwerkingtreding van de Wet WIA is een nieuwe ontwikkeling ingezet, namelijk de ontwikkeling van verzekeringsgeneeskundige protocollen met betrekking tot een bepaalde diagnose.
Gelden ook voor de bedrijfsarts
Van bedrijfsartsen mag dus worden verwacht dat zij in de eerste twee jaar van ziekte eveneens gebruik zullen maken van verzekeringsgeneeskundige protocollen, voor zover deze aanknopingspunten bieden voor de beoordeling van mogelijkheden tot functioneren en van daaruit voor de mogelijkheden tot re-integratie.
Werkgever moet daarin meegaan
Van de werkgever mag worden verwacht dat hij de bedrijfsarts in de gelegenheid stelt om conform de geldende standaarden, richtlijnen en protocollen te handelen.
Afwijkingen expliciet onderbouwen
Voor alle geldende standaarden, richtlijnen en protocollen geldt dat daarvan kan worden afgeweken indien de specifieke omstandigheden van het individuele geval dit vereisen. Wanneer dit het geval is, zal de bedrijfsarts bij de verantwoording van de re-integratie-inspanningen expliciet moeten onderbouwen op grond van welke overwegingen is afgeweken.
Gebruik van terminologie uit het CBBS
Het is niet de bedoeling dat bedrijfsartsen de FML net zo ‘invullen’ als verzekeringsartsen dat behoren te doen. Het is voor bedrijfsartsen voldoende om beperkingen te omschrijven binnen de kaders van de zes verschillende belasting velden die de FML kent. (De FML kent de volgende belasting velden: persoonlijk functioneren, sociaal functioneren, fysieke arbeidsomstandigheden, dynamische handelingen, statische houdingen en werktijden.)
Nog steeds uitgangspunten voor bedrijfsartsen en verzekeringsartsen. Het oordeel van de bedrijfsarts wordt leidend, of krijgt meer waarde, de verzekeringsarts moet er rekening meer houden, meer dan voorheen. Ondertussen gebruiken zij, zoals voorgeschreven en ook praktijk is, elkaars hulpmiddelen en dezelfde kennis van de gevolgen van ziekten op functioneren in werk.
Mijn hoop is dat er door de verschuiving meer communicatie komt, meer afstemming en toegankelijkere informatie. Ook hoop ik niet op een herhaling van de competentiediscussies die sedert 2000 zeker speelden. Met de huidige druk op de UWV-artsen zou het welkom zijn als de verkokering stopt. Dat de verandering bewerkstelligt wat in 2000 al werd gevraagd.
